ciepło p
Encyklopedia PWN
gałąź przemysłu obejmująca otrzymywanie metali z: rud i koncentratów, metalonośnych półproduktów z procesów metalurgicznych (pyły, szlamy z procesów elektrolizy i elektrorafinacji metali, głównie cynku i miedzi, oraz żużle), złomu (m.in. akumulatorowego), a także recykling oraz przeróbkę plastyczną odlanych do form metali (odlewanie) w zakładach przeróbki plastycznej (walcowniach, kuźniach, ciągarniach, prasowniach, tłoczniach) na półwyroby i wyroby gotowe, znajdujące zastosowanie w gospodarce, a zwłaszcza w przemyśle maszynowym, budownictwie i transporcie.
izotermiczny proces, przemiana izotermiczna,
proces termodynamiczny, podczas którego temperatura układu nie ulega zmianie;
martenowski proces, proces Siemensa–Martina,
proces otrzymywania stali z surówki i złomu stalowego (z dodatkiem topników), przeprowadzany w piecach płomiennych zw. piecami martenowskimi lub piecami Siemensa–Martina;
związki org., chlorowe pochodne bifenylu, o wzorze ogólnym C12H10 - nCln, gdzie n = 1–10 (zwykle 3 lub 8), od mono- do perchlorobifenyli — łącznie 209 izomerów;
zmniejszanie palności org. materiałów polimerowych: tworzyw sztucznych, włókien chem., powłok lakierowych, gumy.
chemia
nauka przyrodnicza zajmująca się budową, właściwościami substancji, ich jakościowymi i ilościowymi przemianami, warunkami, w których te przemiany zachodzą i efektami energetycznymi oraz zjawiskami, głównie elektrycznymi, które im towarzyszą.
[gr. chēmeía ‘magia’],
